سایه ترسناک «شیون» بر هالیوود: سرنوشت بازسازی ریدلی اسکات چه شد؟
به گزارش Screen Rant، بعضی فیلمها بیش از آنکه یک داستان تعریف کنند، یک تجربه میسازند؛ تجربهای از وحشت خالص، تعلیق نفسگیر و اضطرابی که تا مدتها بعد از تیتراژ پایانی رهایتان نمیکند. The Wailing یا «شیون»، ساختهی کارگردان کرهای نا هانگ-جین، دقیقا یکی از همین فیلمهاست. یک اثر تقریبا بینقص که تماشایش مثل قدم زدن در یک کابوس دو و نیم ساعته است؛ کابوسی که از آن لذت میبرید و همزمان نمیخواهید تمام شود. حالا تصور کنید غول سینمای هالیوود، ریدلی اسکات، قصد داشته باشد این کابوس را دوباره تعریف کند.
چند سال پیش، شرکت فیلمسازی اسکات (Scott Free Productions) پس از تماشای «شیون»، چنان تحت تاثیر قرار گرفت که آن را با کلاسیکهای تاریخسازی مثل The Exorcist (جنگیر) و The Ring (حلقه) مقایسه کرد و برای ساخت یک نسخه بازسازی انگلیسیزبان ابراز علاقه نمود. این خبر در همان زمان هم موجی از هیجان و نگرانی را میان سینمادوستان به راه انداخت. از یک سو، نام بزرگی مانند ریدلی اسکات میتوانست تضمینی برای کیفیتی بالا باشد، اما از سوی دیگر، یک سوال اساسی مطرح بود: چطور میتوان روح یک فیلم عمیقا کرهای را به یک کالبد غربی منتقل کرد؟
چرا «شیون» یک فیلم معمولی نیست؟
چیزی که «شیون» را از دیگر آثار ژانر وحشت متمایز میکند، فقط فضاسازی نیست؛ بلکه ترکیب هوشمندانه باورهای محلی، شمنیسم کرهای، مفاهیم مذهبی و افسانههای شرق آسیاست که در تار و پود داستان تنیده شده است. این فیلم با ریتم حسابشده و پیچشهای داستانی غیرمنتظرهاش، مدام انتظارات تماشاگر را به بازی میگیرد و او را در مرز میان شک و یقین سرگردان نگه میدارد. «شیون» به شما اجازه نمیدهد به راحتی قهرمان و ضدقهرمان را تشخیص دهید و تا آخرین لحظه، حقیقت را مثل یک راز مگو در سینه حبس میکند. این پیچیدگی فرهنگی و روایی، بزرگترین مانع برای یک بازسازی موفق است. ترجمه این جزئیات به یک محیط غربی، بدون آنکه داستان سطحی و بیریشه به نظر برسد، تقریبا غیرممکن است.
از آخرین باری که خبر علاقه شرکت اسکات به بازسازی این فیلم منتشر شد (حدود سال ۲۰۱۷)، دیگر هیچ بهروزرسانی جدیدی منتشر نشده است. در همان زمان، یکی از مدیران فاکس کره تاکید کرده بود که هویت فیلم به شدت به بستر فرهنگی کره جنوبی گره خورده است. با این حال، تنها راهی که میشد برای چنین پروژهای متصور شد، حضور خود نا هانگ-جین بر صندلی کارگردانی بود تا اولین فیلم هالیوودیاش را بسازد.
شاید سکوت چندین ساله درباره این پروژه به این معناست که هالیوود هم به این نتیجه رسیده که برخی تجربهها باید دستنخورده باقی بمانند. «شیون» یک فیلم کامل است که نیازی به بازگویی ندارد. این فیلم دعوتی است به دنیای ترسهای ناشناخته و فرهنگی دیگر، و شاید بهترین راه برای احترام به آن، تماشای نسخه اصلی و غرق شدن در کابوس بینظیری است که نا هانگ-جین برای ما تدارک دیده است.
شما درباره بازسازی «شیون» چه فکر میکنید؟ آیا هالیوود میتواند عدالت را در حق این فیلم اجرا کند؟