فیلم Eden آنا د آرماس در گیشه ورشکسته شد؛ وقتی ستاره‌ها هم کارساز نیستند
داستان فیلم «بهشت» (Eden) قرار بود درباره‌ی فروپاشی یک آرمان‌شهر باشد، اما حالا به نظر می‌رسد این روایت تلخ به سرنوشت خود فیلم در دنیای واقعی هم سرایت کرده است. جدیدترین ساخته‌ی ران هاوارد، کارگردان کهنه‌کار و صاحب‌نام، با لشکری از ستاره‌ها مانند آنا د آرماس، جود لا، ونسا کربی و سیدنی سوئینی، در اولین آخر هفته‌ی اکران خود به شکلی فاجعه‌بار سقوط کرد و به یک فروش ناچیز ۱ میلیون دلاری دست یافت. این رقم در برابر بودجه‌ی ۵۵ میلیون دلاری فیلم، چیزی جز یک شکست تمام‌عیار نیست.
سفر این فیلم برای رسیدن به پرده‌ی سینما از همان ابتدا پر از دست‌انداز بود. «بهشت» تقریباً یک سال پیش در جشنواره فیلم تورنتو (TIFF) به نمایش درآمد، اما با استقبال نه‌چندان گرم منتقدان (امتیاز ۵۵٪ در Rotten Tomatoes) مواجه شد و هشت ماه طول کشید تا یک توزیع‌کننده حاضر به خرید حق پخشش شود. گویی این هم کافی نبود و دو ماه پیش از اکران رسمی، نسخه‌ی کامل فیلم به صورت آنلاین لو رفت تا آخرین میخ بر تابوت امیدهای تجاری آن کوبیده شود.
اما خود فیلم درباره چیست؟ «بهشت» داستان واقعی گروهی از مهاجران اروپایی را پس از جنگ جهانی اول روایت می‌کند که سعی دارند در جزایر گالاپاگوس، یک جامعه‌ی آرمانی و به دور از تمدن بسازند. اما خیلی زود، این رؤیای شیرین زیر فشار حسادت، شهوت و جاه‌طلبی به یک کابوس وحشتناک تبدیل می‌شود. فیلم فضایی به شدت وحشی و بی‌رحمانه دارد؛ اثری که بیشتر شبیه ترکیبی از برنامه‌ی «بقا» (Survivor) و رمان «ارباب مگس‌ها» است و برای کارنامه‌ی کارگردانی مثل هاوارد که معمولاً فیلم‌های امیدبخش می‌سازد، یک چرخش غیرمنتظره به حساب می‌آید.
به گزارش منبع World of Reel، جذاب‌ترین نکته‌ی فیلم، احتمالا تماشای جنون‌آمیز آن باشد. یک لذت گناه‌آلود که بخش بزرگی از آن مدیون بازی آنا د آرماس است. او در نقش یک بارونس اشرافی و سمی، چنان با اشتیاق تمام صحنه‌ها را از آن خود می‌کند که بقیه‌ی شخصیت‌ها در مقابلش معقول به نظر می‌رسند. او یک شرور تمام‌عیار را به تصویر می‌کشد که تماشایش لذت‌بخش است.
با این حال، «بهشت» در نهایت به یک پروژه‌ی پرستاره و پرستیژی تبدیل شد که نه توانست نظر منتقدان را جلب کند و نه در گیشه موفق باشد. شاید اگر نتفلیکس یا سرویس استریم دیگری از همان ابتدا آن را می‌خرید، سرنوشت متفاوتی در انتظارش بود. این دقیقاً از همان فیلم‌های میان‌رده و ستاره‌محوری است که می‌توانست بی‌سروصدا در پلتفرم‌های استریم به یکی از عناوین پربیننده تبدیل شود. حالا «بهشت» باید به جای سینماها، به دنبال رستگاری در بازار نمایش خانگی و پلتفرم‌های دیجیتال باشد؛ جایی که شاید مخاطبانش بالاخره آن را پیدا کنند.
فکر می‌کنید اکران سینمایی برای چنین فیلم‌هایی هنوز منطقی است یا آینده‌ی آن‌ها در سرویس‌های استریم است؟