قول خالق ناروتو: معمای بزرگ بالاخره حل خواهد شد
به گزارش Screen Rant، در سالن مملو از جمعیت رویداد «تجربه‌ی کونوها» در پاریس، هوا سرشار از هیجان بود. طرفداران برای دیدن مردی آمده بودند که دنیایشان را ساخته بود: ماساشی کیشیموتو. وقتی یکی از حضار درباره‌ی میراث ناروتو پرسید، کیشیموتو مکثی کرد و جمله‌ای گفت که سالن را به مرز انفجار رساند: «روزی، پاسخ را در مانگا نشان خواهم داد.»
این پاسخ کوتاه، به یکی از قدیمی‌ترین و عمیق‌ترین بحث‌های دنیای ناروتو اشاره داشت: آیا ناروتو اوزوماکی محصول تلاش بی‌وقفه بود یا قهرمانی که سرنوشتش از پیش تعیین شده بود؟ برای لحظه‌ای، به نظر می‌رسید که یک فصل بسته شده در حال بازگشایی است.
خود کیشیموتو از واکنش پرشور جمعیت غافلگیر شد و بعدتر اعتراف کرد: «روی صحنه نزدیک بود گریه کنم.» این لحظه نشان داد که با وجود پایان رسمی مانگا در سال ۲۰۱۴، پیوند عاطفی طرفداران با این داستان هرگز قطع نشده است. اما در حالی که طرفداران در این وعده، پایانی برای یک معمای قدیمی می‌دیدند، به نظر می‌رسید خالق اثر هنوز با شخصیت‌هایش زندگی می‌کند و با مضامینی دست‌وپنجه نرم می‌کند که برایش حل‌نشده باقی مانده‌اند.
یک تناقض در قلب قهرمان
کیشیموتو در همان رویداد گفت: «در ابتدا، او را به عنوان فردی از طبقه‌ی پایین جامعه ترسیم کردم.» این همان ناروتویی بود که بسیاری عاشقش شدند؛ پسربچه‌ی طردشده‌ای که با تلاش و پشتکار، احترام همه را به دست آورد. اما با پیشرفت داستان، افشاگری‌هایی درباره‌ی والدین و پیشینه‌ی او، این تصویر را پیچیده کرد. برای برخی از طرفداران، این چرخش هرگز کاملاً پذیرفته نشد. حالا به نظر می‌رسد قول کیشیموتو مستقیماً برای حل همین تناقض داده شده است.
این حس ناتمام بودن فقط به شخصیت اصلی محدود نمی‌شود. کیشیموتو از آرک داستانی «پین» به عنوان سخت‌ترین بخش مانگا یاد می‌کند و می‌گوید: «حرف‌های پین به نوعی عدالت بود، اما حرف‌های ناروتو هم همین‌طور.» این برخورد دو ایدئولوژی، یک منطقه‌ی خاکستری اخلاقی به وجود آورد که هرگز به طور کامل حل نشد. با گذشت سال‌ها، سوالات بی‌پاسخ سنگین‌تر شده‌اند. مفاهیمی مانند صلح، عدالت و چرخه‌ی نفرت، در میانه‌ی راه رها شده‌اند و حتی با وجود سریال بوروتو، پایه‌های عاطفی داستان اصلی همچنان متزلزل به نظر می‌رسد.
جمله‌ی «روزی پاسخ را نشان خواهم داد» بسیار قدرتمند است، اما کلمه‌ی «روزی» یک برنامه‌ی زمانی مشخص نیست. هرچه این وعده بیشتر در هوا معلق بماند، سنگین‌تر می‌شود. این ایده کم‌کم بیشتر شبیه یک مُسکّن عاطفی برای طرفداران به نظر می‌رسد تا یک برنامه‌ی واقعی. با این حال، این وعده یک چیز را به طور قطع ثابت می‌کند: داستان ناروتو، هم برای طرفداران و هم برای خالقش، هنوز زنده است و نفس می‌کشد.
شما درباره این معمای قدیمی چه فکر می‌کنید؟ ناروتو محصول تلاش بود یا سرنوشت؟