بهترین پایان‌بندی تاریخ سینما؛ تارانتینو نظر غافلگیرکنندهای دارد!
به نقل از ScreenRant، با وجود صدها فیلم کلاسیک و شاخص که همواره به عنوان نمونه‌هایی از پایان‌های ماندگار در سینما شناخته می‌شوند، وقتی یک فیلم کمتر دیده‌شده و خارج از جریان اصلی وارد این بحث می‌شود، موضوع جالب‌توجه‌تری به‌نظر می‌رسد. این دقیقاً همان چیزی است که درباره‌ی فیلم Five Element Ninjas صدق می‌کند.
این اثر رزمی محصول سال ۱۹۸۲ (۱۳۶۱)، یکی از فیلم‌های کمتر شناخته‌شده‌ی کمپانی «Shaw Brothers» است که در میان انبوه آثار کلاسیک کونگ‌فو، از جایگاه بسیار بالایی برخوردار نیست. با این حال، کوئنتین تارانتینو معتقد است این فیلم یکی از بهترین پایان‌های تاریخ سینما را دارد.
صحنه‌ای فراموش‌نشدنی که تارانتینو و ساموئل ال. جکسون عاشقش هستند
فیلم Five Element Ninjas داستان گروهی از شاگردان هنرهای رزمی را روایت می‌کند که پس از حمله گروهی شرور به نام «نینجاهای پنج عنصر»، تصمیم می‌گیرند انتقام بگیرند. این نینجاها تحت رهبری شخصیتی به‌نام «مودو» قرار دارند که شخصیت منفی اصلی فیلم است. در پایان داستان، تنها چهار تن از قهرمانان زنده می‌مانند و در نبردی خونین با مودو روبه‌رو می‌شوند.
در صحنه‌ای تکان‌دهنده، سه تن از قهرمانان مودو را به زمین می‌کوبند و در حالی‌که او را از شانه نگه داشته‌اند، شخصیت اصلی با کشیدن پاهای او، بدنش را از وسط به دو نیم می‌کند. این پایان، دقیقاً همان چیزی است که تارانتینو آن را یکی از بزرگ‌ترین پایان‌های تاریخ سینما نامیده است؛ نه فقط در میان فیلم‌های «Shaw Brothers»، بلکه در کل تاریخ سینما.
تارانتینو در پادکست «Pure Cinema» از تجربه‌ی نمایش این فیلم برای تیم سازنده‌ی فیلم «جانگوی زنجیربریده» صحبت کرده و گفته که ساموئل ال. جکسون، بازیگر اصلی آن فیلم، پس از تماشای دوباره‌ی این صحنه گفت: «همون‌قدر خفن بود که یادم می‌اومد!»
در حالی‌که ممکن است نسبت‌دادن عنوان «یکی از بهترین پایان‌ها» به این فیلم اغراق‌آمیز به‌نظر برسد، اما از منظر سینمای رزمی دهه‌ی ۸۰، بدون تردید Five Element Ninjas یکی از بهترین و جسورانه‌ترین پایان‌ها را دارد. این پایان صرفاً به‌خاطر خشونت آن نیست که در ذهن می‌ماند، بلکه طراحی متنوع و هیجان‌انگیز مبارزات نهایی، تلفیق سبک‌های مختلف نبرد و استفاده خلاقانه از سلاح‌ها، جذابیت آن را دوچندان کرده است.
مانند بسیاری از آثار کلاسیک کونگ‌فو، این فیلم نیز قوانین واقع‌گرایانه را کنار گذاشته و به قهرمانان خود قدرت‌هایی فراتر از توان انسانی می‌بخشد. نتیجه، صحنه‌ای حماسی و به‌یادماندنی‌ست که حتی با گذشت چند دهه، هنوز مورد تحسین سینماگرانی چون کوئنتین تارانتینو قرار می‌گیرد.