فرانسیس فورد کوپولا شیر طلایی را به ورنر هرتزوگ تقدیم می‌کند | بزرگان در جشنواره ونیز
در مراسم افتتاحیهٔ هشتادودومین دورهٔ جشنوارهٔ فیلم ونیز که در تاریخ ۵ شهریور ۱۴۰۴ در سالن «سالا گرانده» برگزار می‌شود، فرانسیس فورد کوپولا، کارگردان افسانه‌ای آثار «پدرخوانده» و «اینک آخرالزمان»، جایزهٔ شیر طلایی یک عمر دستاورد هنری را به ورنر هرتزوگ، فیلم‌ساز برجستهٔ آلمانی، تقدیم خواهد کرد.
هرتزوگ با فیلم‌هایی چون «آگیره، خشم خدا»، «گریزلی‌من» و «فیتزکارالدو» به‌عنوان یکی از چهره‌های پیشگام سینمای نوین آلمان شناخته می‌شود. آلبرتو باربرا، مدیر جشنوارهٔ ونیز، در بیانیه‌ای اعلام کرد:
هرتزوگ همواره مرزهای زبان سینما را به چالش کشیده و با روایت‌هایی غیرمتعارف، آخرین وارث سنت رمانتیسم آلمانی و انسانی خیال‌پرداز باقی مانده است.
در ادامهٔ این مراسم، هرتزوگ مستند جدید خود با عنوان «فیل‌های شبح» را خارج از بخش رقابتی جشنواره به نمایش خواهد گذاشت و همچنین در یک کلاس آموزشی ویژه شرکت خواهد کرد.
کوپولا نیز امسال در مرکز توجه جشنواره قرار دارد؛ مستند «مگاداک» ساختهٔ مایک فیگیس دربارهٔ پشت‌صحنهٔ فیلم «مگالوپولیس»، پروژهٔ بلندپروازانهٔ او، در بخش «ونیز کلاسیک‌ها» به نمایش درمی‌آید. کوپولا پیش‌تر در سال ۱۹۹۲ شیر طلایی یک عمر دستاورد را از همین جشنواره دریافت کرده بود.
فرانسیس فورد کوپولا یکی از ستون‌های استوار سینمای مدرن آمریکا است؛ کارگردانی که با آثاری چون «پدرخوانده» و «اینک آخرالزمان» نه‌تنها مرزهای روایت سینمایی را جابه‌جا کرد، بلکه تعریف تازه‌ای از قدرت، اخلاق، و بحران انسانی ارائه داد. کوپولا با جسارت هنری و نگاه فلسفی‌اش، سینما را از قالب سرگرمی صرف بیرون کشید و به عرصه‌ای برای تأمل‌های عمیق بدل ساخت. او همواره در پی خلق جهانی بوده که در آن زیبایی‌شناسی، سیاست، و روان‌شناسی در هم تنیده‌اند؛ و همین ویژگی‌ها است که او را به یکی از تأثیرگذارترین فیلم‌سازان قرن بیستم بدل کرده است.
ورنر هرتزوگ تجسم سینماییِ کاوش در مرزهای ناشناختهٔ انسان و طبیعت است؛ فیلم‌سازی که با نگاهی شاعرانه و گاه بی‌پروا، به اعماق روان انسان، جنون، و عظمت جهان پیرامون نفوذ کرده است. آثار مستند و داستانی او، از «آگیره، خشم خدا» تا «گریزلی‌من»، همواره تلفیقی از واقعیت و خیال‌اند؛ روایاتی که در آن انسان در برابر نیروهای مهارنشدنی طبیعت و تقدیر، به چالش کشیده می‌شود. هرتزوگ نه‌تنها یک کارگردان، بلکه یک فیلسوف بصری است که با صدای خاص و نگاه منحصربه‌فردش، سینما را به ابزاری برای کشف حقیقت‌های پنهان بدل کرده است.